Three situations, one should be keen.
English translation by Bhikkhu Sujato
“In three situations, mendicants, you should be keen. What three? You should be keen to prevent bad, unskillful qualities from arising. You should be keen to give rise to skillful qualities. And you should be keen to endure physical pain—sharp, severe, acute, unpleasant, disagreeable, life-threatening. In these three situations, you should be keen.
It’s a mendicant who is keen to prevent bad, unskillful qualities from arising. They’re keen to give rise to skillful qualities. And they’re keen to endure physical pain—sharp, severe, acute, unpleasant, disagreeable, life-threatening. This is called a mendicant who is keen, alert, and mindful so as to rightly make an end of suffering.”
English translation by Bhikkhu Bodhi
“Bhikkhus, in three cases ardor should be exercised. What three? (1) Ardor should be exercised for the non-arising of unarisen bad unwholesome qualities. (2) Ardor should be exercised for the arising of unarisen wholesome qualities. (3) Ardor should be exercised for enduring arisen bodily feelings that are painful, racking, sharp, piercing, harrowing, disagreeable, sapping one’s vitality. In these three cases ardor should be exercised.
“When a bhikkhu exercises ardor for the non-arising of unarisen bad unwholesome qualities, for the arising of unarisen wholesome qualities, and for enduring arisen bodily feelings that are painful, racking, sharp, piercing, harrowing, disagreeable, sapping one’s vitality, he is called a bhikkhu who is ardent, alert, and mindful in order to make a complete end of suffering.”
ภิกษุทั้งหลาย ความเพียรพึงกระทำโดยฐานะ ๓ ประการ ๓ ประการอะไรบ้าง คือ
๑) ความเพียรพึงกระทำ เพื่อความไม่เกิดขึ้น แห่งอกุศลธรรมอันเป็นบาปทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น
๒) ความเพียรพึงกระทำ เพื่อความเกิดขึ้น แห่งกุศลธรรมทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น
๓) ความเพียรพึงกระทำเพื่อ อดกลั้นต่อทุกขเวทนาที่มีในกายซึ่งเกิดขึ้นแล้ว อันกล้าแข็ง เผ็ดร้อน ไม่น่ายินดี ไม่น่าชอบใจ จนอาจทำให้เสียชีวิตได้
ภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุกระทำความเพียร เพื่อความไม่เกิดขึ้น แห่งอกุศลธรรมอันเป็นบาปทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น กระทำความเพียร เพื่อความเกิดขึ้น แห่งกุศลธรรมทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น กระทำความเพียร เพื่ออดกลั้นต่อทุกขเวทนาที่มีในกายซึ่งเกิดขึ้นแล้ว อันกล้าแข็ง เผ็ดร้อน ไม่น่ายินดี ไม่น่าชอบใจ จนอาจทำให้เสียชีวิตได้ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนี้เราเรียกว่า เป็นผู้มีความเพียร มีปัญญา มีสติ เพื่อทำที่สุดแห่งทุกข์โดยชอบ.
-บาลี ติก. อํ. 20/193/489.
