A Holy One or a Holy One’s training remains in the world for the happiness of gods and humans.
English translation by Bhikkhu Sujato
“Mendicants, a Holy One or a Holy One’s training remain in the world for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans.
And who is a Holy One? It’s when a Realized One arises in the world, perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed. This is a Holy One.
And what is the training of a Holy One? He teaches Dhamma that’s good in the beginning, good in the middle, and good in the end, meaningful and well-phrased. And he reveals a spiritual practice that’s entirely full and pure. This is the training of a Holy One. This is how a Holy One or a Holy One’s training remain in the world for the welfare and happiness of the people, out of compassion for the world, for the benefit, welfare, and happiness of gods and humans.
These four things lead to the decline and disappearance of the true teaching. What four?
Firstly, the mendicants memorize discourses that they learned incorrectly, with misplaced words and phrases. When the words and phrases are misplaced, the meaning is misinterpreted. This is the first thing that leads to the decline and disappearance of the true teaching.
Furthermore, the mendicants are hard to admonish, having qualities that make them hard to admonish. They’re impatient, and don’t take instruction respectfully. This is the second thing that leads to the decline and disappearance of the true teaching.
Furthermore, the mendicants who are very learned—knowledgeable in the scriptures, who have memorized the teachings, the monastic law, and the outlines—don’t carefully make others recite the discourses. When they pass away, the discourses are cut off at the root, with no-one to preserve them. This is the third thing that leads to the decline and disappearance of the true teaching.
Furthermore, the senior mendicants are indulgent and slack, leaders in backsliding, neglecting seclusion, not rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. Those who come after them follow their example. They too become indulgent and slack, leaders in backsliding, neglecting seclusion, not rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. This is the fourth thing that leads to the decline and disappearance of the true teaching.
These are four things that lead to the decline and disappearance of the true teaching.
These four things lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching. What four?
Firstly, the mendicants memorize discourses that have been learned correctly, with well placed words and phrases. When the words and phrases are well placed, the meaning is interpreted correctly. This is the first thing that leads to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.
Furthermore, the mendicants are easy to admonish, having qualities that make them easy to admonish. They’re patient, and take instruction respectfully. This is the second thing that leads to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.
Furthermore, the mendicants who are very learned—knowledgeable in the scriptures, who have memorized the teachings, the monastic law, and the outlines—carefully make others recite the discourses. When they pass away, the discourses aren’t cut off at the root, and they have someone to preserve them. This is the third thing that leads to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.
Furthermore, the senior mendicants are not indulgent or slack, nor are they backsliders; instead, they take the lead in seclusion, rousing energy for attaining the unattained, achieving the unachieved, and realizing the unrealized. Those who come after them follow their example. They too aren’t indulgent or slack … This is the fourth thing that leads to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.
These are four things that lead to the continuation, persistence, and enduring of the true teaching.”
ภิกษุทั้งหลาย พระสุคตก็ดี หรือวินัยของพระสุคตก็ดี ยังดำรงอยู่ในโลกเพียงใด ข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุขแก่มหาชน เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย อยู่เพียงนั้น.
ภิกษุทั้งหลาย ก็พระสุคตเป็นอย่างไร คือ ตถาคตบังเกิดขึ้นในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งไปกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม ภิกษุทั้งหลาย นี้คือ พระสุคต.
ภิกษุทั้งหลาย ก็วินัยของพระสุคตเป็นอย่างไร คือ ตถาคตนั้นย่อมแสดงธรรม อันงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ภิกษุทั้งหลาย นี้คือ วินัยของพระสุคต.
ภิกษุทั้งหลาย พระสุคตก็ดี หรือวินัยของพระสุคตก็ดี ยังดำรงอยู่ในโลกเพียงใด ข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุขแก่มหาชน เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย อยู่เพียงนั้น.
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการเหล่านี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม ธรรม ๔ ประการอะไรบ้าง คือ
ภิกษุทั้งหลาย ในกรณีนี้ ภิกษุทั้งหลายย่อมเล่าเรียนพระสูตรที่ทรงจำกันมาผิด ด้วยบทและพยัญชนะที่ทรงจำกันผิด เนื้อความแห่งบทและพยัญชนะที่ทรงจำกันมาผิด ย่อมมีความหมายผิดไปด้วย นี้เป็นธรรมข้อที่ ๑ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ว่ายาก ประกอบด้วยธรรมที่เป็นเหตุให้เป็นผู้ว่ายาก เป็นผู้ไม่อดทน ไม่รับฟังคำสอนโดยเคารพ นี้เป็นธรรมข้อที่ ๒ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายที่เป็นพหูสูต มีการเล่าเรียนมาก ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ภิกษุนั้นไม่ใส่ใจบอกเนื้อความแห่งสูตรทั้งหลายแก่คนอื่นๆ เมื่อภิกษุเหล่านั้นล่วงลับไป สูตรทั้งหลายย่อมขาดผู้เป็นมูลราก ไม่มีหลักให้พึ่งอาศัย นี้เป็นธรรมข้อที่ ๓ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายผู้เถระ เป็นผู้มักมาก มีความประพฤติย่อหย่อน เป็นผู้นำในทางทราม ทอดทิ้งธุระในปวิเวก ไม่ปรารภความเพียร เพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่ได้บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งสิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้แจ้ง ผู้บวชมาในภายหลังย่อมถือเอาภิกษุเหล่านั้นเป็นแบบอย่าง จึงทำให้เป็นผู้มักมาก มีความประพฤติย่อหย่อน เป็นผู้นำในทางทราม ทอดทิ้งธุระในปวิเวก ไม่ปรารภความเพียร เพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่ได้บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งสิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้แจ้ง นี้เป็นธรรมข้อที่ ๔ ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการเหล่านี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความลบเลือน เพื่อความเสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการเหล่านี้ ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม ธรรม ๔ ประการอะไรบ้าง คือ
ภิกษุทั้งหลาย ในกรณีนี้ ภิกษุทั้งหลายย่อมเล่าเรียนพระสูตรที่ทรงจำกันมาถูก ด้วยบทและพยัญชนะที่ทรงจำกันมาถูก เนื้อความแห่งบทและพยัญชนะที่ทรงจำกันมาถูก ย่อมมีความหมายถูกต้องไปด้วย นี้เป็นธรรมข้อที่ ๑ ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้ว่าง่าย ประกอบด้วยธรรมที่เป็นเหตุให้เป็นผู้ว่าง่าย เป็นผู้อดทน ยอมรับฟังคำสอนโดยเคารพ นี้เป็นธรรมข้อที่ ๒ ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายที่เป็นพหูสูต มีการเล่าเรียนมาก ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา ภิกษุนั้นใส่ใจบอกเนื้อความแห่งสูตรทั้งหลายแก่คนอื่นๆ เมื่อภิกษุเหล่านั้นล่วงลับไป สูตรทั้งหลายย่อมไม่ขาดผู้เป็นมูลราก ยังมีหลักให้พึ่งอาศัย นี้เป็นธรรมข้อที่ ๓ ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม
ภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายผู้เถระ เป็นผู้ไม่มักมาก ไม่ประพฤติย่อหย่อน ไม่เป็นผู้นำในทางทราม เป็นผู้นำในปวิเวก เป็นผู้ปรารภความเพียร เพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่ได้บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งสิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้แจ้ง ผู้บวชมาในภายหลังย่อมถือเอาภิกษุเหล่านั้นเป็นแบบอย่าง จึงทำให้ไม่เป็นผู้มักมาก ไม่ประพฤติย่อหย่อน ไม่เป็นผู้นำในทางทราม เป็นผู้นำในปวิเวก เป็นผู้ปรารถความเพียร เพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่ได้บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งสิ่งที่ยังไม่ได้ทำให้แจ้ง นี้เป็นธรรมข้อที่ ๔ ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๔ ประการเหล่านี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อความตั้งมั่น เพื่อความไม่ลบเลือน เพื่อความไม่เสื่อมสูญแห่งพระสัทธรรม.
-บาลี จตุกฺก. อํ. 21/197/160
https://84000.org/tipitaka/pali/?21//197
