Give up what’s not yours. (2)
English translation by Bhikkhu Sujato
“Mendicants, give up what’s not yours. Giving it up will be for your welfare and happiness. And what isn’t yours? Sights aren’t yours: give them up. Giving them up will be for your welfare and happiness.
Sounds … smells … tastes … touches … thoughts aren’t yours: give them up. Giving it up will be for your welfare and happiness.
Suppose a person was to carry off the grass, sticks, branches, and leaves in this Jeta’s Grove, or burn them, or do what they want with them. Would you think: ‘This person is carrying us off, burning us, or doing what they want with us?’”
“No, sir. Why is that? Because that’s neither self nor belonging to self.”
In the same way, sights aren’t yours: give them up. Giving them up will be for your welfare and happiness. …”
ภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละสิ่งนั้นเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ภิกษุทั้งหลาย อะไรเล่าไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย.
ภิกษุทั้งหลาย รูปไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย เสียงไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย กลิ่นไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย รสไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย โผฏฐัพพะไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย ธรรมไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนคนเขาพึงนำหญ้า กิ่งไม้ และใบไม้ที่มีอยู่ในเชตวันนี้ไป หรือพึงเผา หรือพึงทำตามสมควรแก่เหตุ เธอทั้งหลายจะมีความคิดอย่างนี้ไหมว่า คนเขานำพวกเราไป หรือเผาเรา หรือทำพวกเราตามสมควรแก่เหตุ ดังนี้.
ไม่เป็นอย่างนั้น ภันเต.
ข้อนั้น เพราะเหตุอะไร.
ภันเต เพราะเหตุว่า ความรู้สึกว่าตัวตน และของตน ของพวกข้าพระองค์ไม่มีในสิ่งเหล่านั้น.
ภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นก็เหมือนกัน รูปไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข เสียง … กลิ่น … รส … โผฏฐัพพะ … ธรรม ไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงละมันเสีย สิ่งนั้นอันเธอทั้งหลายละได้แล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข.
-บาลี สฬา. สํ. 18/162/220.
https://84000.org/tipitaka/pali/?18//162
https://etipitaka.com/read/pali/18/162
