วันพระ (29/03/2023)

ภิกษุผู้ดำรงอยู่ในศีล สำรวมในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณในโภชนะ และย่อมประกอบเนืองๆ ซึ่งความเพียรเป็นเครื่องตื่นอยู่.   ภิกษุผู้มีปกติทำความเพียรอยู่อย่างนี้ ไม่เกียจคร้านตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน บำเพ็ญกุศลธรรมเพื่อถึงความเกษมจากโยคะ.   ภิกษุผู้ยินดีในความไม่ประมาท หรือมีปกติเห็นภัยในความประมาท เป็นผู้ไม่อาจถึงความเสื่อม ชื่อว่าอยู่ใกล้นิพพานทีเดียว.”   -บาลี จตุกฺก. อํ. 21/52/37. read more

… โมคคัลลานะ เพราะเหตุนั้นแหละ เธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราจักไม่พูดถ้อยคำซึ่งจะเป็นเหตุให้ทุ่มเถียงกัน โมคคัลลานะ เธอพึงศึกษาอย่างนี้. โมคคัลลานะ เมื่อมีถ้อยคำซึ่งจะเป็นเหตุให้ทุ่มเถียงกัน ก็จำเป็นจะต้องพูดมาก เมื่อมีการพูดมาก ย่อมคิดฟุ้งซ่าน เมื่อคิดฟุ้งซ่าน ย่อมไม่สำรวม... read more

ภิกษุทั้งหลาย ตาไม่เที่ยง มีความแปรปรวน มีความเปลี่ยนเป็นประการอื่น หู … จมูก … ลิ้น … กาย … ใจไม่เที่ยง มีความแปรปรวน มีความเปลี่ยนเป็นประการอื่น.   ภิกษุทั้งหลาย บุคคลใด... read more

“… ภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้น แม้พวกเธอก็จงละอกุศลธรรมเสีย จงทำความพากเพียรอยู่ในกุศลธรรมทั้งหลายเถิด เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเธอก็จักถึงความเจริญ ความงอกงาม ความไพบูลย์ในธรรมวินัยนี้.   ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนมีป่าสาละใหญ่ อยู่ใกล้บ้านหรือนิคม และป่านั้นเต็มไปด้วยต้นเอลัณฑะ... read more

… ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่าใดยังเป็นเสขะ ยังไม่บรรลุถึงธรรมที่ต้องประสงค์แห่งใจ ปรารถนาอยู่ซึ่งธรรมอันเกษมจากโยคะ อันไม่มีอะไรอื่นยิ่งกว่า ภิกษุเหล่านั้น เมื่อเจริญ กระทำให้มากแล้ว ซึ่งอานาปานสติสมาธิ ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นอาสวะ.   ภิกษุทั้งหลาย ส่วนภิกษุเหล่าใดเป็นอรหันต์... read more

มันมีธรรมะวันพระภิกษุทั้งหลาย ก็ปริหานธรรมเป็นอย่างไร คือ ภิกษุในกรณีนี้ เพราะได้เห็นรูปด้วยตาแล้ว อกุศลธรรมอันเป็นบาปทั้งหลาย เป็นความดำริที่ซ่านไป เป็นฝ่ายสังโยชน์ ย่อมเกิดขึ้น ถ้าภิกษุรับเอาไว้ ไม่ละ ไม่บรรเทา... read more

… ข้อที่เรากล่าวดังนี้ว่า สารีบุตร เรากล่าวรูปที่รู้ได้ด้วยตาไว้ ๒ อย่าง คือ ที่ควรเสพ และที่ไม่ควรเสพนั้น เราอาศัยอะไรกล่าวแล้ว.   สารีบุตร เมื่อเสพรูปที่รู้ได้ด้วยตาเช่นใด อกุศลธรรมย่อมเจริญยิ่ง... read more

บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรตั้งความหวังกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งใดที่ยังมาไม่ถึง สิ่งนั้นก็เป็นอันยังไม่ถึง   บุคคลใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าในที่นั้น ๆ อย่างแจ่มแจ้ง ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้   พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายแม้ในวันพรุ่งนี้ เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนามากนั้น... read more

บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งใดที่ยังไม่มาถึง สิ่งนั้นก็เป็นอันยังไม่มาถึง.   ก็บุคคลใด เห็นแจ้งธรรมที่เป็นปัจจุบัน ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้ บุคคลนั้น พึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้แจ่มแจ้งเถิด.   พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ว่า ความตายอาจมีในวันพรุ่งนี้ เพราะว่าความผัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนามากนั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย.   มุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร ไม่เกียจคร้าน... read more

ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย จงเป็นผู้พิจารณาเห็นความไม่งามในกายอยู่เถิด จงมีอานาปานสติอันเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วเฉพาะหน้าในภายใน จงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวงอยู่เถิด. ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นความไม่งามในกายอยู่ ย่อมละราคานุสัยในธาตุที่สวยงามได้  เมื่อเธอทั้งหลายมีอานาปานสติอันเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วเฉพาะหน้าในภายใน ความนอนตามของวิตกทั้งหลายในภายนอก อันเป็นฝักฝ่ายแห่งความคับแค้นย่อมไม่มี  เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวงอยู่ ย่อมละอวิชชาได้ วิชชาย่อมเกิดขึ้น. -บาลี อิติวุ. ขุ. 25/292/264.  read more