วันพระ (25/01/2022)
ผู้ที่มีความโกรธ ย่อมมีผิวพรรณทราม ย่อมนอนเป็นทุกข์ ถือเอาสิ่งที่เป็นประโยชน์แล้ว กลับปฏิบัติสิ่งอันไม่เป็นประโยชน์ ผู้ที่มีความโกรธ ถูกความโกรธครอบงำ ทำปาณาติบาตด้วยกายและวาจาแล้ว ย่อมถึงความเสื่อมทรัพย์
ผู้มัวเมาเพราะความโกรธ ย่อมถึงความไม่มียศ ญาติมิตรและสหาย ย่อมเว้นคนโกรธเสียห่างไกล ความโกรธก่อให้เกิดความพินาศ ทำจิตให้กำเริบ ผู้คนส่วนใหญ่มักจะไม่รู้ว่า ความโกรธที่เกิดขึ้นภายในนั้นเป็นภัย
คนโกรธย่อมไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรม เมื่อใด ความโกรธครอบงำนรชน เมื่อนั้น ย่อมมีแต่ความมืดมน ผู้ที่มีความโกรธ ย่อมก่อกรรมที่ทำได้ยากเหมือนทำได้ง่าย ภายหลังเมื่อหายโกรธแล้ว เขาย่อมเดือดร้อนเหมือนถูกไฟไหม้ …
ผู้ที่มีความโกรธ ย่อมฆ่าบิดาก็ได้ ฆ่ามารดาของตนก็ได้ ฆ่าพราหมณ์ก็ได้ ฆ่าปุถุชนก็ได้ บุตรที่มารดาเลี้ยงมาจนได้ลืมตาดูโลกนี้ เขาผู้มีกิเลสหยาบช้า โกรธขึ้นมาแล้ว ย่อมฆ่าแม้มารดาผู้ให้ชีวิตตนนั้นเสียก็ได้ …
ผู้ที่มีความโกรธ หมกมุ่นในรูปแบบต่าง ๆ ย่อมฆ่าตัวเองเพราะเหตุต่าง ๆ ได้ คือ ย่อมฆ่าตัวเองด้วยดาบบ้าง กินยาพิษบ้าง เอาเชือกผูกคอตายบ้าง กระโดดเขาตายบ้าง คนเหล่านั้น เมื่อกระทำกรรมอันมีแต่ความเสื่อม และเป็นตัวทำลายตนอยู่ก็ไม่รู้สึก …
จึงพึงตัดความโกรธนนั้น ด้วยการฝึกตน (ทมะ) คือ ด้วยปัญญา ด้วยความเพียร และด้วยสัมมาทิฏฐิ …
บุคคลผู้ปราศจากความโกรธ ไม่มีความคับแค้นใจ ปราศจากความโลภ ไม่มีความริษยา ฝึกฝนตนแล้ว ละความโกรธได้แล้ว เป็นผู้ไม่มีอาสวะ ย่อมปรินิพพาน.”
