ผู้เจริญอยู่ด้วยธรรมเป็นเหตุแห่งความเจริญ

ภิกษุทั้งหลาย ความเพียร ๒ ประการเหล่านี้ เป็นสิ่งที่ทำได้ยากในโลก ๒ ประการอะไรบ้าง คือ ๑) ฝ่ายคฤหัสถ์ผู้ครองเรือน ต้องใช้ความเพียร เพื่อให้ได้เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ที่อยู่อาศัย... read more

ภิกษุทั้งหลาย ห้วงบุญ ห้วงกุศล ๔ ประการเหล่านี้ อันนำความสุขมาให้ ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในกรณีนี้เป็นผู้ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้าว่า แม้เพราะเหตุอย่างนี้ๆ พระผู้มีพระภาคนั้น... read more

ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย จงเป็นผู้พิจารณาเห็นความไม่งามในกายอยู่เถิด จงมีอานาปานสติอันเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วเฉพาะหน้าในภายใน จงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวงอยู่เถิด. ภิกษุทั้งหลาย เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นความไม่งามในกายอยู่ ย่อมละราคานุสัยในธาตุที่สวยงามได้ เมื่อเธอทั้งหลายมีอานาปานสติอันเข้าไปตั้งไว้ดีแล้วเฉพาะหน้าในภายใน ความนอนตามของวิตกทั้งหลายในภายนอก อันเป็นฝักฝ่ายแห่งความคับแค้นย่อมไม่มี เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงในสังขารทั้งปวงอยู่ ย่อมละอวิชชาได้ วิชชาย่อมเกิดขึ้น. ภิกษุผู้พิจารณาเห็นความไม่งามในกาย ตั้งสติในลมหายใจเข้าออก มีความเพียรไม่หยุดหย่อน พิจารณาเห็นภาวะที่สงบระงับแห่งสังขารทั้งปวง ภิกษุนั้นแล ผู้เห็นโดยชอบ มีความเพียรอยู่ ย่อมน้อมไปในธรรม... read more

ภิกษุทั้งหลาย ความเพียรพึงกระทำโดยฐานะ ๓ ประการ ๓ ประการอะไรบ้าง คือ ๑) ความเพียรพึงกระทำ เพื่อความไม่เกิดขึ้น แห่งอกุศลธรรมอันเป็นบาปทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น ๒) ความเพียรพึงกระทำ เพื่อความเกิดขึ้น แห่งกุศลธรรมทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น ๓)... read more

ภิกษุทั้งหลาย พระสุคตก็ดี หรือวินัยของพระสุคตก็ดี ยังดำรงอยู่ในโลกเพียงใด ข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุขแก่มหาชน เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย อยู่เพียงนั้น. ภิกษุทั้งหลาย... read more

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารโฆสิตาราม เขตพระนครโกสัมพี สมัยนั้น พวกภิกษุในเมืองโกสัมพี มีความบาดหมางกัน ทะเลาะกัน วิวาทกัน ต่างเอาหอกคือปากทิ่มแทงกันและกันอยู่ ไม่ยังกันและกันให้เข้าใจ ไม่ปรารถนาความเข้าใจกัน ไม่ยังกันและกันให้ปรองดอง ไม่ปรารถนาความปรองดองกัน. ครั้งนั้น... read more

ครั้งนั้น ปริพาชกผู้วัจฉโคตรได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ได้ปราศรัยกับพระผู้มีพระภาค ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้ว ได้นั่งลงในที่สมควร ครั้นแล้วได้ทูลว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้ฟังมาว่า พระสมณโคดมได้กล่าวว่า พึงให้ทานแก่เราเท่านั้น ไม่ควรให้ทานแก่ชนเหล่าอื่น พึงให้ทานแก่สาวกของเราเท่านั้น ไม่ควรให้ทานแก่สาวกของชนเหล่าอื่น ทานที่ให้แก่เราเท่านั้นจึงมีผลมาก ทานที่ให้แก่ชนเหล่าอื่นไม่มีผลมาก ทานที่ให้แก่สาวกของเราเท่านั้นจึงมีผลมาก... read more

ภิกษุทั้งหลาย ก่อนการตรัสรู้ เมื่อเรายังไม่ได้ตรัสรู้ ยังเป็นโพธิสัตว์อยู่ ได้มีความคิดอย่างนี้ว่า กามคุณ ๕ อันเป็นอดีต ที่เราเคยสัมผัสด้วยใจมาแล้วในกาลก่อน ได้ดับไปแล้วเพราะความแปรปรวนก็จริง แต่โดยมากจิตของเรา เมื่อจะแล่น... read more

ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๗ จำพวกนี้ เป็นผู้ควรแก่ของบูชา เป็นผู้ควรแก่ของต้อนรับ เป็นผู้ควรรับทักษิณา เป็นผู้ควรกระทำอัญชลี เป็นนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ๗ จำพวกอะไรบ้าง คือ ภิกษุทั้งหลาย... read more

ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร ฝุ่นนิดหนึ่งที่เราช้อนขึ้นด้วยปลายเล็บนี้ กับมหาปฐพีนั้น อย่างไรไหนจะมากกว่ากัน ภันเต มหาปฐพีนั่นแหละเป็นดินที่มากกว่า ฝุ่นนิดหนึ่งเท่าที่ทรงช้อนขึ้นด้วยปลายเล็บนี้ เป็นของมีประมาณน้อย ฝุ่นนั้น เมื่อนำเข้าไปเทียบกับมหาปฐพี (แผ่นดินใหญ่) ย่อมไม่ถึงแม้การคำนวณได้... read more