พระยายม ปรารถนาจะได้เกิดเป็นมนุษย์
… ภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว พระยายมได้มีความคิดอย่างนี้ว่า ท่านผู้เจริญเอ๋ย เป็นอันว่า เหล่าสัตว์ที่ทำกรรมอันเป็นบาปไว้ในโลก ย่อมถูกนิรยบาลทำการลงโทษด้วยวิธีต่างๆ เห็นปานนี้ โอหนอ ขอเราพึงได้ความเป็นมนุษย์ ขอพระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะเสด็จอุบัติขึ้นในโลก ขอเราได้นั่งใกล้พระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น ขอพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นทรงแสดงธรรมแก่เรา และขอเราพึงรู้ทั่วถึงธรรมของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นเถิด.
ภิกษุทั้งหลาย ก็เรื่องนั้น เราไม่ได้ฟังจากสมณะหรือพราหมณ์อื่นๆ แล้วจึงบอก ก็เราบอกเรื่องที่รู้เอง เห็นเอง ปรากฏเองทั้งนั้น.
นรชนเหล่าใดยังเป็นมาณพ อันเทวทูตตักเตือน แล้วประมาทอยู่
นรชนเหล่านั้นจะเข้าถึงหมู่สัตว์อันเลว เศร้าโศกสิ้นกาลนาน.
ส่วนนรชนเหล่าใด เป็นสัปบุรุษผู้สงบระงับในโลกนี้ อันเทวทูตตักเตือนแล้ว
ย่อมไม่ประมาทในอริยธรรมในกาลใดๆ.
เห็นภัยในความถือมั่นอันเป็นเหตุแห่งชาติและมรณะ แล้วก็ไม่ถือมั่น
หลุดพ้นในธรรมเป็นที่สิ้นชาติและมรณะได้.
นรชนเหล่านั้นเป็นผู้ถึงความเกษม มีสุข ดับสนิทในปัจจุบัน
ล่วงเวรและภัยทั้งปวงและเข้าไปล่วงทุกข์ทั้งปวงได้.
-บาลี อุปริ. ม. 14/345/524.
https://84000.org/tipitaka/pali/?14//345,
https://etipitaka.com/read/pali/14/345
English translation by Bhikkhu Sujato
… Once upon a time, King Yama thought: ‘Those who do such bad deeds in the world receive these many different punishments. Oh, I hope I may be reborn as a human being! And that a Realized One—a perfected one, a fully awakened Buddha—arises in the world! And that I may pay homage to the Buddha! Then the Buddha can teach me Dhamma, so that I may understand his teaching.’
Now, I don’t say this because I’ve heard it from some other ascetic or brahmin. I only say it because I’ve known, seen, and realized it for myself.”
That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:
“Those people who are negligent,
when warned by the gods’ messengers:
a long time they sorrow,
when they go to that wretched place.
But those good and peaceful people,
when warned by the gods’ messengers,
never neglect
the teaching of the noble ones.
Seeing the danger in grasping,
the origin of birth and death,
the unattached are freed
with the ending of birth and death.
Happy, they’ve come to a safe place,
extinguished in this very life.
They’ve gone beyond all threats and perils,
and risen above all suffering.”
