วันพระ (27/11/2023)
ภิกษุทั้งหลาย บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งตา โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งรูปทั้งหลาย … ซึ่งจักษุวิญญาณ … ซึ่งจักษุสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะจักษุสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งหู โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งเสียงทั้งหลาย … ซึ่งโสตวิญญาณ … ซึ่งโสตสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะโสตสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งจมูก โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งกลิ่นทั้งหลาย … ซึ่งฆานวิญญาณ … ซึ่งฆานสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะฆานสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งลิ้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งรสทั้งหลาย … ซึ่งชิวหาวิญญาณ … ซึ่งชิวหาสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะชิวหาสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งกาย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งโผฏฐัพพะทั้งหลาย … ซึ่งกายวิญญาณ … ซึ่งกายสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะกายสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งใจ โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้ บุคคลเมื่อรู้อยู่เห็นอยู่ซึ่งธรรมทั้งหลาย … ซึ่งโนวิญญาณ … ซึ่งมโนสัมผัส … ซึ่งสุขเวทนา ทุกขเวทนา หรืออทุกขมสุขเวทนา ที่เกิดขึ้นเพราะมโนสัมผัสเป็นปัจจัย โดยความเป็นของไม่เที่ยง ย่อมละสังโยชน์ได้.
ภิกษุทั้งหลาย บุคคลเมื่อรู้อยู่อย่างนี้แล เห็นอยู่อย่างนี้แล ย่อมละสังโยชน์ได้.”
-บาลี สฬา. สํ. 18/37/57.
