Six things for prosperity and prevent decline.
English translation by Bhikkhu Sujato
… I will teach you six principles that prevent decline. …
As long as the mendicants consistently treat their spiritual companions with bodily kindness … verbal kindness … and mental kindness both in public and in private, they can expect growth, not decline.
As long as the mendicants share without reservation any material possessions they have gained by legitimate means, even the food placed in the alms-bowl, using them in common with their ethical spiritual companions, they can expect growth, not decline.
As long as the mendicants live according to the precepts shared with their spiritual companions, both in public and in private—such precepts as are unbroken, impeccable, spotless, and unmarred, liberating, praised by sensible people, not mistaken, and leading to immersion—they can expect growth, not decline.
As long as the mendicants live according to the view shared with their spiritual companions, both in public and in private—the view that is noble and emancipating, and leads one who practices it to the complete end of suffering—they can expect growth, not decline.
As long as these six principles that prevent decline last among the mendicants, and as long as the mendicants are seen following them, they can expect growth, not decline.”
English translation by Bhikkhu Ānandajoti
… I will teach you a further six things which prevent decline, listen to it, apply your minds well, and I will speak.”
“Very well, reverend Sir,” those monks replied to the Gracious One, and the Gracious One said this:
1) “For as long, monks, as the monks with friendly actions by way of the body will serve their fellow celibates, both in public and in private, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
2) For as long, monks, as the monks with friendly actions by way of speech will serve their fellow celibates, both in public and in private, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
3) For as long, monks, as the monks with friendly actions by way of the mind will serve their fellow celibates, both in public and in private, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
4) For as long, monks, as the monks in regard to those righteous gains, received in accordance with the Teaching—whatever amount has been received in the bowl—will divide and share such gains with those who are virtuous, fellow celibates, and share them in common, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
5) For as long, monks, as the monks are endowed with those virtues which are unbroken, faultless, unspotted, unblemished, productive of freedom, praised by the wise, not clung to, leading to concentration, and will live endowed with virtue amongst their fellow celibates who themselves possess such virtue, both in public and in private, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
6) For as long, monks, as the monks are endowed with that which is Ariyan View, which leads out, which leads to the complete destruction of suffering for one who acts thus, and will live endowed with Right View amongst those who themselves possess such Right View, both in public and in private, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.
For as long, monks, as the monks will maintain these six things which prevent decline, and the monks will agree with these six things which prevent decline, surely growth, monks, is to be expected for the monks, not decline.”
… ภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงอปริหานิยธรรม ๖ ประการ อีกหมวดหนึ่งแก่พวกเธอ พวกเธอจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจะกล่าว.
๑) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายมีกายกรรมประกอบด้วยเมตตา ปรากฏในเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
๒) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายมีวจีกรรมประกอบด้วยเมตตา ปรากฏในเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
๓) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายมีมโนกรรมประกอบด้วยเมตตา ปรากฏในเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
๔) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายมีลาภใดๆ เกิดโดยธรรม ได้แล้วโดยธรรม โดยที่สุดแม้เพียงอาหารติดบาตร ก็บริโภคโดยไม่เกียดกันไว้เพื่อตน ย่อมเป็นผู้บริโภคเฉลี่ยทั่วไปกับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ผู้มีศีล ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
๕) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้มีศีลที่ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท อันผู้รู้สรรเสริญ ไม่ถูกทิฏฐิครอบงำ เป็นไปพร้อมเพื่อสมาธิ และถึงความเป็นผู้มีศีลเสมอกันในศีลเช่นนั้น กับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ทั้งหลาย ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
๖) ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่ภิกษุทั้งหลายเป็นผู้มีทิฏฐิอันเป็นอริยะ อันเป็นเครื่องนำออก นำไปเพื่อความสิ้นทุกข์โดยชอบแก่ผู้กระทำตาม และถึงความเป็นผู้มีทิฏฐิเสมอกันในทิฏฐิเช่นนั้น กับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
ภิกษุทั้งหลาย ตราบใดที่อปริหานิยธรรมทั้ง ๖ ประการเหล่านี้จักตั้งอยู่ในภิกษุทั้งหลาย และภิกษุทั้งหลายจักเห็นตรงกันในอปริหานิยธรรมทั้ง ๖ ประการเหล่านี้อยู่ ตราบนั้นภิกษุทั้งหลายพึงหวังความเจริญได้อย่างเดียว ไม่พึงหวังความเสื่อมเลย.
-บาลี มหา. ที. 10/94/75.
https://84000.org/tipitaka/pali/?10//94, https://etipitaka.com/read/pali/10/94
