บ้านสวนธัมมะ2024-08-04T22:35:09+07:00ภิกษุผู้ดำรงอยู่ในศีล สำรวมในอินทรีย์ทั้งหลาย
รู้ประมาณในโภชนะ และย่อมประกอบเนืองๆ
ซึ่งความเพียรเป็นเครื่องตื่นอยู่.
ภิกษุผู้มีปกติทำความเพียรอยู่อย่างนี้
ไม่เกียจคร้านตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน
บำเพ็ญกุศลธรรมเพื่อถึงความเกษมจากโยคะ.
ภิกษุผู้ยินดีในความไม่ประมาท
หรือมีปกติเห็นภัยในความประมาท
เป็นผู้ไม่อาจถึงความเสื่อม
ชื่อว่าอยู่ใกล้นิพพานทีเดียว.”
-บาลี จตุกฺก. อํ. 21/52/37.