The goodness that leads to becoming Sakka
English translation by Bhikkhu Sujato
Near Sāvatthī in Jeta’s Grove. There the Buddha said to the mendicants:
“Mendicants, in a former life, when Sakka was a human being, he was a brahmanical student named Magha. That’s why he’s called Maghavā.
In a former life, when Sakka was a human being, he was first to give gifts. That’s why he’s called Purindada, the Firstgiver.
In a former life, when Sakka was a human being, he gave gifts ably. That’s why he’s called Sakka the Able.
In a former life, when Sakka was a human being, he gave the gift of a guest house. That’s why he’s called Vāsava the Houser.
Sakka thinks of a thousand things in a moment. That’s why he’s called Sahassakkha the Thousand-Eyed.
Sakka’s wife is the titan maiden named Sujā. That’s why he’s called Sujampati, Sujā’s Husband.
Sakka rules as sovereign lord over the gods of the Thirty-Three. That’s why he’s called lord of gods.
In a former life, when Sakka was a human being, he undertook seven vows. And it was because of undertaking these that he achieved the status of Sakka. What seven?
As long as I live, may I support my parents. As long as I live, may I honor the elders in the family. As long as I live, may I speak gently. As long as I live, may I not speak divisively. As long as I live, may I live at home rid of the stain of stinginess, freely generous, open-handed, loving to let go, committed to charity, loving to give and to share. As long as I live, may I speak the truth. As long as I live, may I be free of anger, or should anger arise, may I quickly get rid of it.
In a former life, when Sakka was a human being, he undertook seven vows. And it was because of undertaking these that he achieved the status of Sakka.
A person who respects their parents,
and honors the elders in the family,
whose speech is gentle and courteous,
and has given up divisiveness;
who’s committed to getting rid of stinginess,
is truthful, and has mastered anger:
the gods of the Thirty-Three
call them really a true person.”
English translation by Bhikkhu Bodhi
At Savatthī in Jeta’s Grove. There the Blessed One said to the bhikkhus:
“Bhikkhus, in the past, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he was a brahmin youth named Magha; therefore he is called Maghava.
“Bhikkhus, in the past, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he gave gifts in city after city; therefore he is called Purindada, the Urban Giver.
“Bhikkhus, in the past, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he gave gifts considerately; therefore he is called Sakka.
“Bhikkhus, in the past, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he gave a rest house; therefore he is called Vasava.
“Bhikkhus, Sakka, lord of the devas, thinks of a thousand matters in a moment; therefore he is called Sahassakkha, Thousand-eyed.
“Bhikkhus, Sakka’s wife is the asura maiden named Suja; therefore he is called Sujampati, Suja’s husband.
“Bhikkhus, Sakka, lord of the devas, exercises supreme sovereignty and rulership over the Tavatiṁsa devas; therefore he is called lord of the devas.
“Bhikkhus, in the past, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he adopted and undertook seven vows by the undertaking of which he achieved the status of Sakka. What were the seven vows?
(1) “‘As long as I live may I support my parents.’
(2) “‘As long as I live may I respect the family elders.’
(3) “‘As long as I live may I speak gently.’
(4) “‘As long as I live may I not speak divisively.’
(5) “‘As long as I live may I dwell at home with a mind devoid of the stain of stinginess, freely generous, open-handed, delighting in relinquishment, devoted to charity, delighting in giving and sharing.’
(6) “‘As long as I live may I speak the truth.’
(7) “‘As long as I live may I be free from anger, and if anger should arise in me may I dispel it quickly.’
“In the past, bhikkhus, when Sakka, lord of the devas, was a human being, he adopted and undertook these seven vows by the undertaking of which he achieved the status of Sakka.
“When a person supports his parents,
And respects the family elders;
When his speech is gentle and courteous,
And he refrains from divisive words;
When he strives to remove meanness,
Is truthful, and vanquishes anger,
The Tavatiṁsa devas call him
Truly a superior person.”
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่เชตะวัน อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตนครสาวัตถี ในครั้งนั้น … พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเรื่องนี้ว่า
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน เป็นมาณพชื่อว่ามฆะ เพราะเหตุนั้นจึงได้นามว่า ท้าวมฆวา.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้ให้ทานมาก่อน เพราะเหตุนั้นจึงได้นามว่า ท้าวปุรินททะ.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้ให้ทานโดยเคารพ เพราะเหตุนั้น จึงได้นามว่า ท้าวสักกะ.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้ให้ที่พักอาศัย เพราะเหตุนั้น จึงได้นามว่าท้าววาสวะ.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพ ทรงคิดเนื้อความได้ตั้งพันโดยครู่เดียว เพราะเหตุนั้น จึงได้นามว่า ท้าวสหัสนัยน์.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพทรงมีนางอสุรกัญญา นามว่าสุชา เป็นปชาบดี เพราะเหตุนั้น จึงได้นามว่า ท้าวสุชัมบดี.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพ ได้เสวยราชสมบัติครองความเป็นใหญ่อย่างยิ่ง ในหมู่เทวดาชั้นดาวดึงส์ เพราะเหตุนั้น จึงได้นามว่า เทวานมินทะ.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้สมาทานวัตตบท ๗ ประการได้บริบูรณ์ เพราะเป็นผู้สมาทานวัตตบท ๗ ประการ จึงได้เป็นท้าวสักกะ วัตตบท ๗ ประการ อะไรบ้าง คือ
๑) เราพึงเลี้ยงมารดาและบิดาตลอดชีวิต
๒) เราพึงประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูลตลอดชีวิต
๓) เราพึงพูดแต่คำอ่อนหวานตลอดชีวิต
๔) เราไม่พึงพูดคำยุยงให้แตกกันตลอดชีวิต
๕) เราพึงเป็นผู้มีใจปราศจากมลทิน คือ ความตระหนี่ อยู่ครองเรือน มีการบริจาคอันปล่อยแล้ว มีฝ่ามืออันชุ่ม ยินดีในการสละ เป็นควรแก่การขอ ยินดีในการให้และการแบ่งปันตลอดชีวิต
๖) เราพึงพูดคำสัตย์ตลอดชีวิต
๗) เราไม่พึงโกรธตลอดชีวิต ถ้าแม้ความโกรธพึงเกิดขึ้นแก่เรา เราก็จะกำจัดมันเสียโดยฉับพลันทันที.
ภิกษุทั้งหลาย ท้าวสักกะจอมเทพเมื่อยังเป็นมนุษย์อยู่ในกาลก่อน ได้สมาทานวัตตบท ๗ ประการเหล่านี้ได้บริบูรณ์ เพราะเป็นผู้สมาทานวัตตบท ๗ ประการเหล่านี้ จึงได้เป็นท้าวสักกะ.
เทวดาชั้นดาวดึงส์ กล่าวถึงนรชนผู้เลี้ยงมารดาและบิดา
มีปกติประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในตระกูล.
เจรจาแต่คำอ่อนหวาน กล่าวแต่คำสมานมิตรสหาย ละคำส่อเสียด
ประกอบในอุบายเพื่อกำจัดความตระหนี่ มีวาจาสัตย์
ครอบงำความโกรธได้นั้นแหละว่า เป็นสัปบุรุษ.
-บาลี สคาถ. สํ. 15/336/906
https://84000.org/tipitaka/pali/?15//336,
https://etipitaka.com/read/pali/15/336
